افغانستان ، مشروعیت طالبان از طریق تجارت انجام می شود: از سرمایه گذاری های ایران ، هند و عربستان تا نقش روسیه و چین. تا پروژه خط لوله میلیاردی گاز (که مورد توجه ایالات متحده نیز است)

خروج شتابزده و وحشتناک از ایالات متحده – توسط دیپلماتها ، غیرنظامیان و سربازان افغانستان – به معنی یک شکست بزرگ چندین دهه استراتژی آمریکا او قول می دهد که آینده کشور را به یک کابوس تبدیل کند ، با عواقب بسیار ناگواری زنان افغان، سیستم آموزشی ، مراقبت های بهداشتی ، یعنی حقوق بشر و روند توانبخشی اما دوره تاریکی که تحت حکومت طالبان در انتظار افغانستان است امکان ساخت و ساز را رد نمی کند روابط بین المللی، آنهایی که به طالبان مشروعیت می بخشند اما شاید به کاهش شلاق مورد انتظار جامعه مدنی افغانستان کمک کنند.

طالبان در زمان رئیس جمهور سابق آمریکا مشروعیت خود را به دست آورده بودند دونالد ترامپ آنها را به عنوان شریک مذاکرات دیپلماتیک در مورد آینده افغانستان به رسمیت شناخت و با آنها موافقتنامه ای امضا کرد که به دنبال تنظیم سایر موارد است. تقسیم قدرت سیاسی بین آنها و دولت قانونی افغانستان اکنون دولت از جو بایدن اعلام کرد آمریکا مشروعیت را به رسمیت نمی شناسد “امارت اسلامی افغانستان“طبق تعریف طالبان ، اما امضای این توافقنامه – آزادی 5000 طالب بازداشت شده و توقف حملات علیه نیروهای آمریکایی در ازای خروج – در 29 فوریه سال گذشته ، این در واقع گواهی مشروعیت است.

ایالات متحده تنها نیرویی نیست که کانال های باز را با طالبان حفظ می کند. روسیه و چین امسال آنها میزبان نمایندگان جنبش بودند و در مسکو ، a پکن و کابل – مذاکرات در مورد ساخت و تقویت روابط اقتصادیبه عربستان سعودی، هند ، پاکستان، ویرایش ایران امارات متحده عربی یونایتد آنها در طي اين سالها به طالبان – از نظر اقتصادي و نظامي – كمك كرده اند و اكنون اميدوارند كه از مزاياي سرمايه گذاري خود بهره مند شوند.

روابط آمریکا با طالبان بسیار قبل از توافق ترامپ در سال 2020 بود. در سال 1997 ، درست یک سال پس از آنکه طالبان کنترل افغانستان را در دست گرفت ، غول نفتی آمریکا غیر کانونی این میزبان هیئتی از رهبران طالبان ، از جمله وزیر خارجه سابق بود ملا محمد گاوس، در دفاتر شرکت a هوستون، در تگزاس هدف از سفر هیئت امضاء توافقنامه ای در زمینه ساخت و ساز بود خط لوله که از آن برود ترکمنستان از طریق افغانستان به پاکستان و به هند بر اساس گزارشات آن زمان ، Unocal به طالبان قول داده بود 100 میلیون دلار در سال برای استفاده از قلمرو آن و ایمنی خط لوله. توافق خط لوله تا حدی به دلایل ناموفق بود جنگ داخلی در افغانستان و حملات القاعده به سفارت آمریکا نایروبی و دارالسلامبه

پس از حمله ایالات متحده به افغانستان در سال 2001 ، مقامات اشغالگری ایالات متحده رئیس جمهور را تعیین کردند حامد کرزی، موقعیتی که او تا سال 2014 داشت. گزارشاتی که کرزی را به عنوان “مشاورغیرحرفه ای ، اما آنچه را نمی توان انکار کرد ، رابطه نزدیک و حمایت از طالبان بود. کرزی یکی از اعضای قبیله است پوپلزای، همان قبیله به عنوان عبدالغنی برادر، معاون سابق ملا عمر و اکنون رهبر طالبان جدید است. برادر توسط ایالات متحده تحت تعقیب بود ، در سال 2010 دستگیر شد و در سال 2018 به دستور آزاد شد دونالد ترامپ برای بردن او به میز مذاکره در دوحه ، که آمریکایی ها با رهبری طالبان برگزار کردند. ترسیم خطوط تقسیم تقریبا غیرممکن است دولت فاسد کرزی (که از تابعیت آمریکا به عنوان رئیس جمهور صرف نظر کرد) توسط طالبان ، اما در عین حال این روابط می تواند به ایالات متحده در یافتن کانال هایی برای رسیدن به اربابان جدید کابلبه چون روی نقشه هستند منافع عمده اقتصادیبه از آن زمان ، ایالات متحده نه تنها به ترویج ایده خط لوله ادامه داد ترکمنستان، اما آن را به a تبدیل کرد پروژه پیشرو در سال 2014 ، که می تواند سودهای هنگفتی را برای افغانستان ، ترکمنستان و شرکت های آمریکایی که مجبور به ساخت آن بودند ایجاد کند. مهمتر از همه ، این پروژه راهی برای دور زدن خط لوله است آیت الله های ایرانیبه کشورهایی که خط لوله از آنها عبور می کند – ترکمنستان ، افغانستان ، پاکستان و هند – توافقنامه ای را برای ساخت خط لوله با قیمت تقریبی امضا کرده اند. 7.5 میلیارد دلاربه ساخت و ساز در سال 2015 آغاز شد و اگرچه ایالات متحده آنها در تأمین مالی یا ساخت و ساز شریک نیستند ، آنها تکمیل آن را حرکتی می دانند که می تواند به بازسازی افغانستان کمک کند.

این هفته ، پس از آنکه طالبان کنترل پایتخت را در دست گرفتند کابل، ارزیابی ها به سرعت پروژه را دفن کردند. اما طالبان در ساخت آن و همچنین شرکایی که می توانند روی آن کار کنند ، علاقه مند هستند. هند ، روسیه و ترکمنستان هستند سهامداران بلافاصله آنها پول زیادی در این پروژه سرمایه گذاری کرده اند و طالبان اعلام کرده اند که اهمیت زیادی برای خط لوله قائل هستند و قصد دارند ساخت آن را ادامه دهند. به هر حال ، آنها مشارکت احتمالی شرکت های آمریکایی در این پروژه را رد نکردند. س isال این است که آیا بایدن به شرکت های آمریکایی اجازه مشارکت می دهد یا در مورد نحوه کنترل این کشور و رژیمش تحریم هایی علیه رژیم جدید اعمال می کند؟ نقض حقوق بشر قابل پیش بینیبه

خارج از منافع اقتصادی ، واشنگتن باید تصمیم بگیرد که چگونه رژیم طالبان در استراتژی منطقه ای خود منطبق است ، به ویژه با توجه به روابطش با ایران. طالبان به طور سنتی آن را دیده اند ایران مانند دشمن دینی و ایدئولوژیکی،، اما آنها از دریافت کمک های مالی و تسلیحات از تهران در مقابل حفاظت از مرزهای خود دریغ نکردند (450 کیلومتر) از نفوذ دولت اسلامی و حمایت از اقلیت شیعه افغانستان ( خزر) پاکستان و اسلام قدرتمند آن جاسوسی خارجی – آنها فروپاشی طالبان در دهه 1990 بودند و سپس با وجود اتحاد “ادعایی” با ایالات متحده ، به طالبان پناه آوردند ، آنها را محافظت و سازماندهی مجدد کردند. عربستان سعودی – بدون دلارهای نفتی خود ، پاکستان بمب هسته ای نخواهد داشت – این در موقعیت بزرگی است که نباید گمراه شود ، از دولت قانونی افغانستان و طالبان حمایت می کند.

تصور آن رئیس جمهور آمریکا که چنین کرده است ، سخت است حفاظت از حقوق بشر یکی از اولویت های اصلی وی پذیرش ناگهانی رهبری طالبان ، به ویژه پس از ترک تحقیرآمیز کابل است. اما اگر او آماده گفتگو باشد هوتی که در یمن، در حال تلاش برای مذاکره با ایران در زمینه انرژی هسته ای است و هنوز تحریم هایی را علیه عربستان سعودی اعمال نکرده است ، احتمال اینکه این کشور به طور جدی احتمال “همکاری کردن” – از طریق کشورهای دوست – با طالبان ، حتی اگر در تلاش برای کاهش خسارات وحشتناک به مردم افغانستان باشد. وزنش برای چیه؟ اتحادیه اروپا – با صدای افسر سیاست خارجی آن جوزپ بورل – در حال حاضر یک شکاف باز کرد: “ما باید با آنها صحبت کنیم ، زیرا آنها در جنگ پیروز شدند.”