[ad_1]
ایران گفته است که یک موشک ماهواره ای را با موفقیت پرتاب کرده است. تلویزیون دولتی ایران روز دوشنبه تصاویری از تیراندازی در صحرا را پخش کرد. با این حال ، از آنجا که وب سایت از الجزیره، در حال حاضر مشخص نیست که این آزمایش در چه روزی و در کجا انجام شده است. با این حال ، تهران از سخنگوی بخش فضایی وزارت دفاع احمد حسینی ابراز خرسندی کرد ، وی گفت: “این اولین پرتاب ماهواره ترکیبی زولجانه برای آزمایش های زیربنا است.
اتفاقی که افتاد باعث ایجاد تنش زیادی در جبهه بین المللی می شود. در واقع ، برخی از مناطق واشنگتن از اینكه ایران بتواند از چنین فناوری برای پرتاب كلاهك هسته ای استفاده كند ، ترس دارند. موضعی که جمهوری اسلامی همیشه به فرستنده آن بازگشت و ادعا می کند که برنامه های ماهواره ای و هسته ای آن هدف فوق العاده صلح آمیز دارند. این احتمال وجود دارد که با این پرتاب جدید ، تهران بخواهد سیگنالی به ایالات متحده ارسال کند. نشانه ای که با توجه به کشف اخیر جو بایدن در کاخ سفید ، معانی معنی دارتری پیدا می کند.
از این واقعیت غافل نشویم که در چند ساعت گذشته “حرکت” های قابل توجهی صورت گرفته است. از یک طرف ، جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران – در CNN – پیشنهاد کرد که اتحادیه اروپا برای بازگرداندن واشنگتن به توافق هسته ای 2015 نقشی واسطه ای ایفا کند. از طرف دیگر ، تونی بلینکن وزیر خارجه جدید آمریکا روز دوشنبه به MSNBC گفت که تهران تولید “فقط چند هفته” کافی است تا مواد قابل شکافت کافی برای ساخت سلاح هسته ای تولید شود. “و این ،” Blinken گفت ، “کاملاً مغایر با منافع ما است.” بنابراین ، رئیس Foggy Bottom خواستار از سرگیری توافق هسته ای شد ، اما تحت شرایط خاص. “ما با آنها کار خواهیم کرد [i nostri alleati] وی گفت: “برای دستیابی به چیزی ماندگارتر و قویتر و پرداختن به برخی دیگر از چالشهایی كه ایران با آن روبرو است ، خواه برنامه موشكی آن باشد یا فعالیتهای بی ثبات كننده آن در منطقه.”
به طور خلاصه ، گویی ایران و ایالات متحده از دور در حال مطالعه هستند و منتظرند ببینند در سطح دیپلماتیک و ژئوپلیتیک چه قدم های مشخصی را باید بردارند. از نظر تئوریک ، حضور بایدن در کاخ سفید باید منجر به آرامش در روابط با تهران شود ، زیرا در مبارزات انتخاباتی نامزد دموکرات وقت اغلب تکرار می کرد که می خواهد توافق نامه ipso facto سال 2015 را بازیابی کند (دونالد ترامپ در عوض در سال 2018 از آن خارج شد) . با این حال ، بایدن نیز به خصوص در مورد این مسئله مبهم بود. و اکنون به نظر می رسد برخی تمایزات در حال ظهور است. اگر ظریف تقریباً رئیس جمهور جدید را به عمل به قول انتخاباتی خود (عمومی) فراخواند ، بدیهی است که بلینکن – برخی از خطرها را به وجود آورده است. اولاً ، به نظر نمی رسد او آماده پذیرش مجدد توافق به هر قیمتی باشد. ثانیاً ، او (با ابهام) از “چیزی ماندگارتر و قویتر” صحبت می کند: نشانه این که شاید دولت جدید ایالات متحده دیگر برای نبش قبرنامه قبلی به اندازه کافی کافی نیست. به عبارت دیگر ، نمی توان این نکته را منتفی دانست که کاخ سفید خواهان مذاکره مجدد توافق است: موضعی نه چندان متفاوت از موضع گرفته شده از ترامپ. به طور خلاصه ، مسیر تخلیه ممکن است مشکل تر از مسیر پیش بینی خوش بینانه باشد.
در همه اینها ما نباید از موضوع اصطلاحاً غافل شویم. “توافق نامه های ابراهیمی”: این توافق نامه ها توسط دولت قبلی ایالات متحده به منظور ایجاد همگرایی بین اسرائیل و بخشی از جهان سنی منعقد شده است. با این حال ، این هدف بر اساس یک جبهه مشترک ضد ایرانی بنا شده بود: جبهه ای که باید حداقل ثابت بماند تا زمانی که تهران موافقت کرد تا مفاد توافق سال 2015 را به طور اساسی بازنگری کند. مسئله این است که کاخ سفید بایدن قبلاً روشن کرده است که می خواهد پیمان های ابراهیم را حفظ کند. این یک امیدواری است که بازگرداندن توافق نامه 2015 ساده تر و ساده تر را دشوار می کند: زیرا چنین اقدامی نه تنها بین ایالات متحده و اسرائیل ، بلکه همچنین بین ایالات متحده و جهان سنی تنش ایجاد می کند. بنابراین تصور اینکه واشنگتن می خواهد با احتیاط بیشتری عمل کند قابل قبول است. بنابراین ، رد سریع “آموزه ترامپ” در مورد این مسئله بسیار دشوار خواهد بود.
[ad_2]