ایران در مناقصه عملیات ویژه خود تصاویر را به نمایش می گذارد

ایران در آخرین حراج عملیات ویژه خود رسماً از اولین تصاویر رونمایی می کند. این است مکران (کد شناسایی 441) در نتیجه تبدیل یک تانکر نفتی ، خلیج فارس و مجهز به موشک های ضد کشتی و ضدهوایی ، برخی قابلیت های دفاعی و تهاجمی به آن می بخشد.

اعتقاد بر این است که کشتی جدید به عنوان “پایگاه جلو” عمل می کند ، از لحاظ مفهوم مشابه کشتی ها سفارشی کردن (پایگاه موبایل اعزامی) نیروی دریایی ایالات متحده.

بلوک به طول 230 متر بسیار بزرگتر از کشتی است Irgc (سپاه پاسداران انقلاب اسلامی) ، اخیراً به رسانه ها ارائه شده و فرصت های جدیدی را برای نیروی دریایی تهران فراهم می کند. اولین تصاویر غیر رسمی مکران شروع به پخش کرد در پایان ماه نوامبرو به همین مناسبت فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دریادار هانسادی اظهار داشت که این کشتی قادر به حمل بالگردها و وای (وسیلهی نقلیهی هوایی بدون سرنشین)

این کشتی دارای یک کابین پرواز بزرگ است ، به جلو حرکت کرده و به نظر می رسد با سوله هایی مانند آشیانه در همان سطح بازسازی شده است.

این اولین واحد از این نوع برای است نیروی دریایی ایران، اما در ثبت نام نیروی دریایی تهران سوم است: مکران در واقع پس از آن می رسد M / V ساویز به عنوان پایگاه دریایی برای نظارت ، فرماندهی و رابط توسط نیروهای ایرانی در دریای سرخ و توسط پاسداران اداره می شود. به احتمال زیاد از ساویز برای پشتیبانی استفاده می شود هوتی در جنگ داخلی در یمن، و این ویژگی را دارد که برخلاف واحد دوم مورد استفاده Irgc رسماً به عنوان یک کشتی کمکی برای عملیات ویژه شناخته نشده است ، شهید رودکی، که در اواخر ماه نوامبر ارائه شد. این کشتی 150 متر طول و 22 متر عرض دارد ، دارای یک عرشه باز به اندازه کافی بزرگ و فاقد سازه ای برای خدمت به عنوان نقطه فرود هلی کوپتر ، همراه با هواپیماهای کوچک بدون سرنشین. این کشتی توسط یک ضد هوایی 23 میلی متری و تعدادی مسلسل سنگین دفاع می شود. لا ساویز ، که هنوز لباس هواپیمای باری غیرنظامی را پوشیده است، تصور می شود به نوعی با حمله اخیر به یک تانکر نفتی مالت در دریای سرخ در حالی که در یک ترمینال عربستان مستقر شده بود ، مرتبط باشد. این واحد 174 متر طول و عرض 26 و دارای جابجایی کاملاً بارگیری شده حدود 23 هزار تن است. این در سال 2017 عملیاتی شد و از آن زمان دریای سرخ آن را نشان می دهد ، بنابراین تصور می شود که ممکن است در حملات اخیر به حمل و نقل در منطقه نقش فعالی داشته باشد و اطلاعات مفیدی را به هوتوها ارائه دهد.

# ایرانخبرگزاری تسنیم گزارش داده است که IRINS Makran – یک کشتی مستقر در جلو – رسماً به نیروی دریایی ایران (Artesh) پیوسته است. pic.twitter.com/2vFIt1OR8u

– کیان شریفی (KianSharifi) 12 ژانویه 2021

به این ترتیب ، مکران به سومین واحد پشتیبانی ایرانی تبدیل شد و نشان دهنده یک جهش دیگر در ظرفیت است فرافکنی نیرو تهران. همراه با شهید رودکی و ساویز ، همچنین به عنوان یک کشتی برای پشتیبانی از عملیات نیروهای ویژه و حملات نامتقارن در مقیاس گسترده تر عمل خواهد کرد ، بنابراین به دلیل خودمختاری برخی از ابزارهای خوب دیگر مجبور به ترک پایگاه های ساحلی نخواهد شد و بنابراین با فرصت برای انجام فعالیت های انکار دریایی در تئاترهای دیگر. پس از آن نیروی دریایی ایران واحدی را خواهد داشت که قادر است با هلی کوپتر نیروها را در مسافت های طولانی جابجا کند و بدین ترتیب اولین قابلیت فرود را بدست آورد. ما نمی دانیم که آیا مکران به طور دائمی روی واحدهای نازک مانند قایق های لاستیکی یا قایق های تندرو که معمولاً توسط ایران برای انجام اقدامات مقابله با ترافیک دریایی استفاده می شود ، بارگیری می شود یا خیر ، اما از روی تصاویر می توان به حضور جرثقیل در هواپیما پی برد ، بنابراین امکان حمل و نقل وجود دارد. آنها را در دریا قرار دهید.

ویدئوی منتشر شده توسط مکران ، منتشر شده توسط نیروی دریایی ارتش ایران ، برخی از هلی کوپترها را از انواع مختلف نشان می دهد که هم در کابین خلبان پارک شده و هم هنگام پرواز و فرود از آنها فیلم گرفته شده است. در جزئیات آنها دو هستند W-3 سلطان دریا ، دو Uh-1N هویی و الف Ch-53 نریان دریایی.

وجود آخرین هلی کوپتر کاملاً گویا است. در واقع ، این می تواند ارزش دوگانه داشته باشد: از یک طرف ، توانایی ماکران را برای فعالیت در بالگردهای سنگین نشان می دهد ، و از سوی دیگر ، در عوض می تواند با یک قسمت تاریخی مرتبط باشد که مستقیماً مربوط به ایالات متحده است.

ناوگان امروزی هواپیماهای Ch-53 ایران ، که از زمان شاه به ارث رسیده ، شاهد ورود نمونه های “جدید” و غیر منتظره توسط ایالات متحده به روشی پررنگ و به رغم آنها.

این هلی کوپترها در واقع مورد استفاده قرار گرفتندجراحی پنجه عقاب، تلاش ناموفق در شب 24 و 25 آوریل 1980 ، برای آزادی گروگان های گرفته شده توسط پاسداران در سفارت آمریکا در تهران انجام شد. این مأموریت به دلایل زیادی از جمله آمادگی عجولانه و بدشانسی ناشی از شرایط نامساعد جوی ، ناکامی داغی برای ایالات متحده بود: نیروهای آمریکایی هشت کشته را در میدان رها کردند و تخریب یک هلی کوپتر را ثبت کردند. و یک هواپیمای ترابری C-130. برخی از Ch-53 های آسیب دیده در صحرای ایران رها شده اند و اعتقاد بر این است که تهران با اطمینان کافی توانسته است حداقل یکی از پنج اسیر را در پرواز مستقر کند. امروزه ، در واقع ، ناوگان ایرانی Ch-53 بالغ بر 7 فروند است (تخمین زده می شود که فقط سه دستگاه در حال کار هستند) ، در مقایسه با شش فروند تحویل به شاه ، و اعتقاد بر این است که هفتمین هواپیما ممکن است تنها یکی از موارد استفاده شده توسط ایالات متحده در این کشور باشد عملیات ناگوار

شاید Ch-53 که هنگام فرود و برخاست از مکران در فیلم اخیراً منتشر شده دیده می شود ، دقیقاً همین نسخه هفتم باشد. اگر چنین بود ، تهران یک پیام اضافی ، تقریباً با تمسخر ، به ایالات متحده می فرستد ، و همچنین ظرفیت جدید پیش بینی نیروی خود را برجسته می کند.