بازخرید مهاجران جوان

عبداللهی احمد در سال 1988 در موگادیشو ، سومالی متولد شد ، اما از سال 2008 در ایتالیا زندگی می کند. داستان او در مورد بسیاری از جوانان با سابقه مهاجرت است. عزیمت از کشوری که در اثر جنگ داخلی ملتهب شده است ، کوله پشتی با مهمترین چیزها در داخل ، کویر ، قایقی در سیاه تیره مدیترانه ، رسیدن به لامپدوسا در اینجا ، با این حال ، داستان عبدالله احمد چرخش دیگری می یابد.

وی به استان تورین ، شهری که او را به فرزندی پذیرفت و آینده ای برای او رقم زد ، نقل مکان کرد. در مدت کوتاهی ، احمد واسطه فرهنگی شد و مدلی از شهروندی فعال را تصور کرد که باعث می شد جوانان خارجی ، بدون توجه به یک کاغذ یا شناسنامه قانونی ، ایتالیایی های واقعی را احساس کنند. او به مدرسه می رود تا با بچه های کمی کوچکتر از خودش ، ایتالیایی ها و غیر ایتالیایی ها صحبت کند. او به همراه گروهی از دوستان ، هر كدام از قاره ای دیگر ، انجمن فرهنگی را تأسیس كرد تولید پل ، که پناهندگان ، نسل دوم و ایتالیایی ها را متحد می کند.

جشنواره همبستگی و مدیترانه را ایجاد کنید ، معروف به جشنواره ونتوتن و با الهام از ایده اروپای باز و حامی ، محبوبیت یافته توسط مانیفست آلتیرو اسپینلی. بیوگرافی او را منتشر کنید ، منتظر بودن. وی پس از 13 سال غیبت در سومالی و خانواده ای كه هنوز در آنجا زندگی می كنند ، تصمیم گرفت كه سرانجام وقت آن است كه سوار هواپیما شویم و برگردیم. این پرواز برای 1 مارس سال 2020 برنامه ریزی شده است ، همه گیری کوید آن را متوقف می کند ، اما کار او به عنوان یک سازنده پل آلوده نیست:

چه چیزی نسل پونته را متحد می کند؟
“این پروژه به لطف ده جوان از سراسر جهان متولد شد: پاکستان ، افغانستان ، چین ، رومانی ، ایتالیا ، پرو و ​​دو نفر از سومالی. ما انسانهای آزاده ای هستیم ، مشروط به تعصبات و روبناها. آنچه ما را متحد می کند ، میل به خلق کنش های مشخص و ایجاد ارتباطی بین نسل ها و فرهنگ های مختلف است. ما می خواهیم روایت مهاجرت را تغییر دهیم. “

به خواندن ادامه دهید از نووه رادیچی.