درگیری ها در مرزهای اروپا توسط همه گیر منجمد شده است

وجود یک سری درگیری های منجمد در مرزهای اروپا یک عنصر نگران کننده در روابط پیچیده پیشین فدراسیون روسیه و اتحادیه اروپا است. گرجستان ، مولداوی و اوکراین ، همه کشورهایی که روابط خوبی با بروکسل دارند و احتمالاً تحت تأثیر گسترش اتحادیه اروپا قرار دارند ، با جنبش های جدایی طلب طرفدار روسیه که بخشی از قلمرو ملی را کنترل می کنند ، مبارزه می کنند. اینها شرایطی هستند که به نظر می رسد چاره ای ندارند.

درگیری های نظامی سالها به حالت تعلیق درآمده است و هیچ یک از کشورهای شرکت کننده قدرت رفع انسداد رویدادها را به نفع خود ندارند ، همچنین به این دلیل که مسدود کردن وضعیت زمین برای بسیاری از شرکت کنندگان مفید است. جنبش های جدایی طلب استقلال در سرزمین های خود را اعلام کردند ، اما به غیر از روسیه و برخی از متحدان کرملین ، جامعه بین المللی تعیین سرنوشت را به رسمیت نمی شناخت. در اینجا موقعیت های خاردار وجود دارد که می تواند در سال 2021 قفل قفل شود (یا بدتر شود).

جمهوری خلق دونتسک و جمهوری خلق لوگانسک در پی بحران سیاسی بدنام اوکراین در سال 2014 دو کشور مستقل خودخوانده بودند. سقوط مقام اجرایی طرفدار روسیه به رهبری ویکتور یانوکوویچ نخست وزیر و در اختیار گرفتن جنبش های سیاسی اقیانوس اطلس و طرفدار اروپا در کیف قدرت را به دنبال داشته است که مناطق شرقی این کشور استقلال را اعلام کنند. منطقه دونتسک و منطقه لوگانسک حوزه صنعتی اوکراین را تشکیل می دهند و در اینجا است که سنگین ترین نبردها در جنگ داخلی بین ارتش کیف و تجزیه طلبان رخ می دهد.

بیشتر درگیری ها پس از یک سری حملات تهاجمی و ضد حمله ای که سرزمین ها را ویران کرد و باعث خسارات جدی انسانی و خسارات زیرساختی شد ، در سال 2016 پایان یافت. خطوط مقدم برای سالها منجمد شده و تجزیه طلبان منطقه نسبتاً پرجمعیتی را در امتداد مرز با فدراسیون روسیه کنترل می کنند. پیروزی ولادیمیر زلنسکی در انتخابات ریاست جمهوری اوکراین در آوریل 2019 باعث بهبود گفتگو بین کیف و جدایی طلبان ، کاهش تنش در جبهه و مبادلات زندانیان بین طرفین شد.

حل و فصل درگیری در دونباس ، منطقه ای که جمهوری های دونتسک و لوگانسک را شامل می شود ، با آشتی که باید بین مسکو و کی یف صورت گیرد ، ارتباط نزدیک دارد. جامعه بین الملل ، از جمله روسیه ، جمهوری های جدایی طلب را به رسمیت نمی شناسد ، اما کرملین روابط بسیار خوبی با دو دولت محلی دارد و می تواند از آنها برای تضعیف انسجام ارضی اوکراین و مسدود کردن آرمانهای آن در یورو-آتلانتیک استفاده کند. برگزاری انتخابات محلی اوکراین در اکتبر 2020 شامل دونتسک و لوهانسک نیست و بعداً افراد محلی می فهمند که تنها در صورت دستیابی به استقلال موثر می توان در مناطق آنها رایزنی کرد.

شش سال جنگ نیز ضعیف شده است اوراق قرضهاز نظر فرهنگی ، بلکه اقتصادی نیز بین اوکراین و دونتسک و لوگانسک و ادغام مجدد این مناطق در کوتاه مدت پیچیده به نظر می رسد. به این ترتیب ، با توجه به اینکه اتحادیه اروپا قبل از وقوع هرگونه بزرگ شدن ، هرچند به دور از زمان توسعه ، به حل کامل درگیری داخلی نیاز دارد ، به این ترتیب سرزمینهای جدایی طلب به یک بار در برابر آرمانهای طرفدار اروپای کی یف تبدیل می شوند.

پیروزی مایا ساندو ، کاندیدای مخالف اروپا ، در انتخابات ریاست جمهوری از نوامبر 2020 ، حل و فصل درگیری منجمد بین مولداوی و ترنسیستریا را پیچیده می کند. ساندو رئیس جمهور مستعفی ایگور دودون را در انتخابات شکست داد و طرف مواضع سوسیالیست ، طرفدار روسیه و طرفدار گفتگو با مقامات ترنسیستری قرار گرفت. عزیمت دودون باعث تضعیف حزب حاکم سوسیالیست شد و احتمالاً به نفع سقوط مجریه تکنوکرات به رهبری نخست وزیر یون چیکو بود.

اوركيو چوكوي ، وزير خارجه وي ، كه اكنون رياست يك دولت را بر عهده دارد ، جايگزين چيكو شد موقت آگهی اما وضعیت همچنان پیچیده است. رئیس جمهور ساندو می خواهد دادگاه قانون اساسی را راضی به برگزاری انتخابات زودهنگام کند به این امید که جنبش سیاسی سابق راست میانه وی ، حزب عمل و همبستگی ، بتواند آنها را پیروز کند. درگیری های داخلی در دستگاه های دولتی ، حداقل در کوتاه مدت ، به گفتگو با تیراسپول ، پایتخت جمهوری ترانسنیستری کمک نمی کند. دومی ، که در سال 1990 خود را مستقل اعلام کرد ، کمی قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ، یک نوار نازک از خاک واقع در شرق مولداوی بین رود دنیستر و مرز با اوکراین را اشغال می کند.

بین سالهای 1991 و 1992 ، ارتشهای مولداوی و ماوراالنهر یک سری نبردهای شدید انجام دادند که در نهایت با آتش بس مشاهده شده توسط نیروهای ارتش چهارم روسیه از قبل برقرار بود. ماوراالنهر یک منطقه روسی زبان است ، رویای ادغام در فدراسیون روسیه را در سر می پروراند و در قلمرو آن اکثریت مردم به زبان روسی صحبت می کنند ، نه به مولداوی. مسکو استقلال ماوراistالنهر را به رسمیت نمی شناسد ، کشوری که آرزوی اتحاد جماهیر شوروی و ولادیمیر لنین را دارد و در یک سیاهچاله قرار دارد.

Transnistria بخشی از هیچ سازمان بین المللی نیست ، از نظر قانونی مستقل است و ارتش خاص خود را دارد. در عوض ، مولداوی ، یکی از فقیرترین کشورها در اروپا ، بین کسانی که خواهان روابط نزدیک تر با روسیه و کسانی هستند که طرفدار اتحادیه اروپا و رومانی هستند ، تقسیم شده است. رئیس جمهور ساندو می خواهد روسیه ظرف 28 سال سربازان خود را از ماوراistالنهر عقب بکشد ، در حالی که دیمیتری پسکوف سخنگوی کرملین اخیراً به روشی کاملاً مرموزانه پاسخ داد که فدراسیون روسیه آماده است تا موضعی مسئولانه در مورد این موضوع اتخاذ کند. بعید به نظر می رسد که مسکو بتواند پیاده با ارزش خود را در قلب اروپا رها کند و بنابراین احتمال دارد این سناریو مسدود بماند.

آبخازیا و اوستیای جنوبی دو منطقه جدایی طلب هستند که برای جدایی از گرجستان تلاش می کنند (ما در منطقه کوهستانی قفقاز هستیم) و اختلافات بر سر وضعیت آنها منجر به دو درگیری خشونت آمیز در سه دهه گذشته شده است. در طول آخرین جنگ در سال 2008 ، ارتش منظم گرجستان و شبه نظامیان اوستیایی مورد حمایت روسیه مخالفت کردند و به شکست آشکار تفلیس ختم شدند ، که در داخل خود را ضعیف می دانند و از فرصت پیگیری خواسته های سیاست خارجی خود ، به ویژه عضویت در آن محروم می شوند. ناتو و اتحادیه اروپا.

در عوض ، آبخازیا و اوستیای جنوبی فقط توسط پنج کشور به رسمیت شناخته شده است: نائورو ، نیکاراگوئه ، روسیه ، سوریه و ونزوئلا. گفتگوها برای خاتمه درگیری طی این سالها پیشرفت چندانی نداشته و روابط بین کشورها بهبود نیافته است. روابط اقتصادی ، بین دولتی و اجتماعی بین آبخازیا ، اوستیای جنوبی و روسیه بسیار عمیق است و با شرایط یک تحت الحمایه واقعی که در آن واقع شده است ، از استقلال مناطق جلوگیری می شود.

گرجستان توانایی نظامی و حتی قدرت اقتصادی مقابله با قدرت بیش از حد مسکو و حاشیه نشینی آن از نظر جغرافیایی و سیاسی در اروپا را ندارد. کنستانتین کوزاچف ، رئیس کمیته روابط بین الملل شورای فدراسیون روسیه ، به خاطر آورد چگونه نباید انتظار بهبود روابط دو جانبه بین گرجستان و روسیه را در کوتاه مدت داشته باشیم ، صرف نظر از نتیجه انتخابات اخیر قانونگذاری گرجستان.

کوشاچف یادآور شد که فقط در صورت پذیرش اشتباهات تفلیس ، که منجر به اعلام استقلال آبخازیا و اوستیای جنوبی شد ، فرصتهایی برای بهبود روابط فراهم خواهد شد. او می خواهد بر تعادل سیاسی قفقاز تأثیر بگذارد ، منطقه ای که حداقل در حال حاضر بی ربط است. روسیه ، که هم اکنون متحد استراتژیک ارمنستان همسایه است ، در عوض آزادی دارد و می تواند قفقاز غربی را به یک منطقه داخلی با ارزش و بسته به نفوذ خارجی تبدیل کند.