زیرا روابط آلمان و روسیه هرگز به این خوبی نبوده است

خونسرد در تابستان در یک پارک در برلین. “اولین چیزی که شنیدم صدای شلیک بود. بعد فریاد زن. در مقابل من ، حدود سی متر دورتر ، مردی از دوچرخه خود پیاده می شود. مرد دیگری روی زمین است. دوچرخه در مسیر خود دو یا سه قدم برمی دارد ، اسلحه را به سمت سر خود نشان می دهد و آتش می زند. دو برابر. او سپس به دوچرخه برگشت و اسلحه را در کوله پشتی خود گذاشت و دوباره راه افتاد. کلاه گیس پوشیده بود.

سخنرانی یوجین دی ، 60 ساله ، یک معلم انگلیسی ، یکی از شاهدان اصلی این امر روندی که می تواند نقطه عدم بازگشت روابط آلمان و روسیه باشد: وادیم سوکولوف ، 50 ساله ، مردی که اندکی پس از جنایتی که در روز روشن انجام شد – در 23 آگوست 2019 – در پارک کلاینر تیراگارتن دستگیر شد. قربانی زلیمخان هانگوشویلی ، جوان 40 ساله گرجی است که با شورشیان منفور چچنی مسکو درگیر شد و هنگام مسافرت به مسجد توسط گلویک خفه 26 کشته شد.

از طرف دیگر ، روسی ، که به گفته محققان آلمانی ، قاتل است ، در واقع وادیم کراسیکوف نامیده می شود و همانطور که وکیل وی ادعا می کند یک مهندس عمران مسالمت آمیز نیست ، بلکه یک مبارز سابق است که ، از جمله ، بخشی از سال 1980 بود. واحد در افغانستان. به گفته روزنامه برلینر زیتونگ ، یوجین دی اصرار داشت: “این یک اعدام بود.” قاتل سرد و مطمئن بود. »

از مخالفت با مسمومیت گرفته تا ویدئویی که قلعه دریای سیاه را نشان می داد ، رهبر مخالف میدان را روشن کرد و دستگیری ضعف رئیس جمهور را نشان داد. و موج تظاهرات و دستگیری آن را ثابت می کند

قتل در نور آفتاب در منطقه موآبیت ، یک ربع ساعت پیاده روی از قلعه بلویو ، محل اقامت رئیس جمهور آلمان ، فرانک والتر اشتاین مایر ، بلکه داستان جاسوسی بین المللی: دادستانی فدرال آلمان متقاعد شده است که این جنایت در مسکو دستور داده شده و مردم GRU ، سرویس اطلاعات ارتش روسیه را زیر سوال می برد. ما در میانه آنچه برخی “جناح تاریک” روابط آلمان و روسیه خوانده اند قرار داریم که طی سالهای اخیر به طرز چشمگیری وخیم تر شده است: مجموعه ای از حوادث پر از رمز و راز ، همراه با یک دوئل دیپلماتیک مداوم بین دو کشور ، که در آن در هم آمیختگی تحقیقات قضایی ، اعلامیه های سیاسی چریکی و اخراج متقابل کارمندان سفارت ، یک نخ قرمز است که در مورد پرونده مسمومیت الکسی ناوالنی به طناب می رسد.

در برلین ، زنگ هشدار برای اولین بار در سال 2015 ، زمانی که زنگ زده شد یک حمله سایبری وحشتناک زیرساخت های دیجیتالی بوندستاگ را در یک صف قرار داد، پارلمان آلمان ، که برای چند روز “در تاریکی” باقی ماند: اپیزودی که آنگلا مرکل هشت ماه پیش آن را “دردناک” توصیف کرد و روسیه را به “استراتژی ترکیبی نظامی” متهم کرد. صدراعظم هنوز گزارش محققانی را که ادعا می کردند عامل این هک را شناسایی کرده اند ، روی میز داشته است: به گفته اشپیگل ، “یک مأمور روسی به نام دیمیتری بادین ، ​​که برای سرویس مخفی نظامی Gru کار می کند.”

واقعیت این است که ردیابی 007 در مسکو همچنین منجر به جنایت کلاینر تیراگارتن می شود. به گفته خبرنگاران تحقیقاتی اشپیگل و وب سایت بلینگکت ، مأموران روسی “نقشی اساسی” در قتل افسر پلیس سابق هانگوشویلی داشتند. در هفته ها و ماه های منتهی به جنایت ، کراسیکوف (یا سوکولوف ، به نظر شما بستگی دارد) ادعا کرد که با اعضای گروه موسوم به ویمپل ، یک تشکیلات نیروهای ویژه تحت فرماندهی FSB ، آژانس اطلاعاتی ، متولد خاکستر KGB ، و “خواهر” به اصطلاح “گروه آلفا” ، متخصص در زمینه مبارزه با تروریسم و ​​عملیات پنهانی در نظر گرفته شد. اگرچه روسیه هرگونه دخالت را انکار می کند ، دادستانی فدرال آلمان می گوید که شواهدی در دست دارد که “توسط مقامات روسی” به این جنایت دستور داده شده است ، مأموران مسکو ادعا می کنند که به بهانه های دروغین به قاتل در آلمان نفوذ کرده اند. سپس به او در ارتکاب قتل کمک می کنند: به طور خلاصه ، عملی “تروریسم دولتی” که در خاک آلمان انجام شده است. طرحی که پیش از این با “حداقل یک همدست” تهیه شده بود – که بازهم توسط اشپیگل پشتیبانی می شود – به آماده سازی کمک می کند: غیرممکن است کراسیکوف – که یک روز قبل از جنایت ، با پرواز از ورشو وارد آلمان شد – موفق شد خانه مقتول را پیدا کند برای چند ساعت ، در مورد عادت های او بیاموزید و یک برنامه فرار منطقی بسازید.

البته حتی هانگوشویلی نیز روح متدین نبود: در اوایل دهه 2000 ، وی در چچن با جدایی طلبان جنگ کرده بود و ولادیمیر پوتین نیز در گذشته وی را “راهزن” و “قاتل” توصیف کرده بود. روسیه او را به عنوان یک تروریست طبقه بندی کرده است ، نه بیشتر و نه کمتر: خبرگزاری ریا نووستی از یک “منبع امنیتی روسیه” گزارش داد که در سال 2004 هانگوشویلی “در برنامه ریزی و آماده سازی حملات به بسلان و مترو مسکو شرکت کرد.” به راحتی می توان فهمید که چرا این اعصاب برای Tiergarten-Mord – قتل Tiergarten ، به قول رسانه های آلمانی ، بسیار متشنج است. از آنجا که دادستانی فدرال بیش از یک سال گذشته انگشت خود را به روسیه چرخاند ، این یک تشدید است: برلین سفیر سرگئی نچایف را احضار کرد و دو دیپلمات (به گفته روزنامه ها ، در واقع یک بار دیگر ، دو نماینده گرو) ، و به طور نامشروع اخراج کرد و مسکو ، که با ارسال نامه الکترونیکی پاسخ داد. با ضد اخراج دو کارمند معتبر در سفارت آلمان.

سپس ، از آگوست سال گذشته ، ماجرای ناوالنی روابط را بیش از پیش ملتهب کرد: و دوباره سرویس های مخفی روسیه زیر سوال رفت. از همان ابتدا این مسابقه بین برلین و مسکو برگزار می شد. در ماه اوت ، هنگامی که پرونده مسمومیت معارض روسی منفجر شد ، برلین عملیات نجات را ترتیب داد ، پروازهایی را به پایتخت آلمان و بستری شدن وی در بیمارستان شاریت ترتیب داد و آزمایشگاه بوندسوهر تشخیص داد که وی توسط عامل اعصاب Novichok مسموم شده است. و سپس مرکل و اشتاین مایر بار دیگر تأکید کردند که “مقصر در مسکو است” ، که باعث شد سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه وحشی شود و باعث “عواقب ناخوشایند” شود. بیانیه ای که مانع رفتن رئیس دانشگاه به ملاقات این فعال در بیمارستان نمی شود: در خلوت ، دور از کانون توجه ، بدون هیاهو و سبک او ، نشان دادن حساسیت ویژه “دختر شرقی” سابق در مورد این مسئله … به همدیگر

پس از دستگیری مخالف که تازه پا به مسکو گذاشته بود ، قبل از تظاهرات و دستگیری صدها نفر در ده ها شهر روسیه ، برلین در میان اولین کسانی بود که صدای او را شنید. سخنگوی صدراعظم استفان سایبرت گفت: “مقامات روسی قربانی یک سوination قصد را با سلاح شیمیایی دستگیر کرده اند ، نه عاملان آن.” “دولت آلمان صریحاً می خواهد آقای ناوالنی آزاد شود و در مورد شرایط حمله شیمیایی كاملاً روشن شود.” Tagesspiegel که در چهار قسمت روسیه با موکب روبرو شد ، اظهار داشت: “این نه تنها در مورد آینده یک شخص بلکه در مورد آینده کشور است.” هیچ کس از این واقعیت که یک مهمان سنگی در کل این داستان وجود دارد اجتناب می کند: ماجرای Nord Stream 2 ، و جای تعجب نیست که در یک نقطه صداهای خواستار انسداد خط لوله گاز چند منظوره بلندتر می شوند. – یک میلیاردر با هدف افزایش چشمگیر حجم گاز حمل شده از روسیه به آلمان.

روزهایی که تلفن ارتباطی دفتر و کرملین داغ بود ، زمانی که مرکل رهبری بود که پوتین با او بیشتر صحبت می کرد ، علی رغم فاصله بین مواضع ، دور از دسترس نیست. در سال 2014 ، گاردین مکالمات تلفنی رئیس جمهور روسیه با دیگر رهبران جهان را محاسبه کرد: حداقل 35 تماس با مرکل فقط برای 10 تماس با اوباما ، 9 مورد با رئیس جمهور قزاقستان با نظربایف و 3 بار با دبیرکل وقت سازمان ملل متحد بان کی مون. امروز ، جالب است بدانید که روابط سرد سیبری اساساً با یک صدا در برلین شکسته شد: حزب Afd ، حزب راست افراطی آلمان. به حدی که چند هفته پیش ، وزیر امور خارجه لاوروف موافقت کرد که هیئتی از گروه ملی-پوپولیست را برای بحث در مورد “شروع مجدد” روابط دو کشور پذیرا شود. استقبالی که با صمیمیت فراوان همراه بود و طی آن تینو چروپالا رهبر Afd از “تلاش برای جلوگیری از گفتگو” در خانه ابراز تاسف نکرد.

در همین حال ، دادگاه کراسیکوف و سوکولوف از قانون سکوت پیروی می کند: سکوت کنید. همانطور که در جلسات دادرسی مشخص شد ، تنها کلماتی که مرد متهم به کشتن کلاینر تیراگارتن در 18 نوامبر 2019 به بازرسان بازدید کننده از وی در زندان گفت: «روسیه می داند که من اینجا هستم. و او دست از من نخواهد برد ».