چرا اتحادیه اروپا در کنار چین قرار دارد ، توسط مانلیو دینوچی

پارلمان اروپا در 20 مه تصویب توافق نامه سرمایه گذاری اتحادیه اروپا و چین را که در ماه دسامبر توسط کمیسیون اروپا پس از هفت سال مذاکره امضا شد ، مسدود کرد. این قطعنامه با اکثریت قریب به اتفاق با 599 رأی موافق ، 30 رأی مخالف و 58 رأی ممتنع به تصویب رسید. [1]. این امر به طور رسمی در پاسخ به تحریم های چین علیه اعضای پارلمان اروپا ایجاد شد ، كه پس از تحریم مقامات پكن در مورد اتهام رد شده توسط چین به نقض حقوق بشر ، به ویژه اویغورها ، توسط پكن تصمیم گرفت. قانون گذاران اتحادیه اروپا می گویند در حالی که تحریم های چین غیرقانونی است زیرا نقض قوانین بین المللی است ، تحریم های اروپا قانونی است زیرا بر اساس حمایت از حقوق بشر مجازات شده توسط سازمان ملل است.

دلیل واقعی صفحه نمایش “حقوق بشر در چین” چیست؟ استراتژی واشنگتن برای جذب کشورهای اروپایی در ائتلافی علیه روسیه و چین به کار گرفته شد. اهرم اصلی این عملیات این واقعیت است که 21 کشور از 27 کشور اتحادیه اروپا تحت فرماندهی ایالات متحده عضو ناتو هستند. در خط مقدم مقابله با چین و همچنین روسیه ، کشورهای شرقی اعم از ناتو و اتحادیه اروپا قرار دارند که چون ارتباط آنها با واشنگتن بیشتر از بروکسل است ، باعث افزایش نفوذ آمریکا در سیاست خارجی اتحادیه اروپا می شود. سیاستی که اساساً از سیاست ایالات متحده به ویژه از طریق ناتو پیروی می کند. با این حال ، همه متحدان در یک سطح نیستند: آلمان و فرانسه بر اساس راحتی متقابل با ایالات متحده در زیر میز مذاکره می کنند و ایتالیا از آن اطاعت می کند و به ضرر منافع خود سکوت می کند. بنابراین ، دبیرکل ناتو استولتنبرگ ممکن است در پایان دیدار خود با رئیس جمهور فرانسه در 21 ماه مه: “ما از یک دستور بین المللی مبتنی بر قاعده در برابر فشار استبدادی کشورهایی مانند روسیه و چین حمایت خواهیم کرد.”

چین که تاکنون با تمرکز بر استراتژی خود علیه روسیه ناتو را به عنوان “تهدید” تحت الشعاع قرار داده است ، اکنون در همان سطح قرار دارد. این امر بعد از کاری انجام می شود که آنها در واشنگتن انجام می دهند. در اینجا ، استراتژی علیه چین در شرف تبدیل شدن به قانون است. در 15 آوریل ، به ابتکار دو حزب دموکرات منندز و جمهوری خواه ریش ، پیش نویس قانون S.1169 در مورد رقابت استراتژیک با چین. انگیزه این قانون در همه گیر بودن تقابل تردیدی باقی نمی گذارد: “جمهوری خلق چین با استفاده از قدرت سیاسی ، دیپلماتیک ، اقتصادی ، نظامی ، فن آوری و ایدئولوژیک خود ، تقریباً برابر با ایالات متحده ، به یک رقیب جهانی استراتژیک تبدیل می شود. “سیاست هایی که چین به طور فزاینده ای در این زمینه ها دنبال می کند مغایر منافع و ارزشهای ایالات متحده ، شرکای آن و بسیاری از بقیه جهان است.” بر این اساس ، این قانون اقدامات سیاسی ، اقتصادی ، فناوری ، رسانه ای ، نظامی و سایر اقدامات علیه چین را با هدف انزوا تعیین کرده است. اعلان واقعی جنگ ، نه مجازی. دریاسالار دیویدسون ، رئیس فرماندهی هند و اقیانوس آرام ایالات متحده ، از كنگره 27 میلیارد دلار برای ساخت پرده پایگاه های موشكی و سیستم های ماهواره ای در اطراف چین ، از جمله مجموعه ای از رادارهای سكوی فضایی ، درخواست كرده است.

در همین حال ، فشارهای ارتش آمریکا بر چین در حال افزایش است: پرتاب موشک ناوگان هفتم از دریای جنوب چین ، بمب افکن های استراتژیک نیروی هوایی ایالات متحده در جزیره گوام در غرب اقیانوس آرام مستقر هستند ، در حالی که هواپیماهای بدون سرنشین Triton نیروی دریایی ایالات متحده با انتقال آنها به چین روی آورده اند. از گوام به ژاپن. به دنبال ایالات متحده ، ناتو در حال گسترش استراتژی خود به آسیای شرقی و اقیانوس آرام است [2] استولتنبرگ اعلام کرد ، “در آنجا باید با همکاری شرکای نزدیک مانند استرالیا و ژاپن ، خود را از نظر نظامی تقویت کنیم.” بنابراین ، پارلمان اروپا فقط قدم دیگری در “جنگ تحریم” علیه چین بر نداشته است. وی گامی دیگر برداشت تا اروپا را به جنگ بیندازد.